Waalom?

• Geplaatst op 3 September 2020
• Door Mascha van der Ende
• 0

Mijn buurmeisje van twee vraagt standaard na ieder antwoord dat je haar geeft: ‘Waalom?’...

LINDA

Mijn buurmeisje van twee vraagt standaard na ieder antwoord dat je haar geeft: ‘Waalom?’. Persoonlijk vind ik veel van haar waalom’s volkomen terecht.

Als antwoord op de vraag waar ik heen ga, vertel ik haar dat ik naar Linda ga. Ze vraagt waalóm ik daar heen ga en waalóhom Linda, Linda heet. Ik ga er heen voor koffie en haar vader en moeder vonden Linda waarschijnlijk en mooie naam. Waalom ik koffie drink? Gewoon. Lekker. Wáalom ze Linda een mooie naam vonden kan ik haar écht niet zeggen. Linda stond niet op mijn namen-lijstje. Het enige dat in me op komt is dat het lekker rijmt op pinda. Wie weet één van de favoriete noten (sorry #foodies #healthyfood : pinda’s-zijn-geen-noten-maar-aard-noten) van Linda’s ouders.

Enfin, ik geef me snel gewonnen en maak me uit de voeten met een snelle "Dat weet ik eigenlijk ook niet maar wel goed dat je het vraagt en nu moet ik weg, doei. Linda wacht..."


IK SNAP HAAR

Niet zo zeer de vraag naar mijn koffiegebruik of de vraag naar de verscheidenheid aan naamsmaak bij ouders geeft stof tot nadenken maar wel het woordje ‘waalom’.
Ik snap haar. In mijn hoofd zitten er ook zo ontzettend veel waaloms. Waarom kan ik wél zonder er bij na te denken de begintunes van álle tekenfilms uit mijn jeugd zingen (ook die van Teddy Rukspin, google dat maar even ja) en kan ik nooit onthouden wanneer de 80-jarige oorlog nou plaats vond? (En ja, ik vind geschiedenis wél interessant).

En waalom kan ik wel zes films met Nicolase Cage opsommen en vergeet ik hoeveel jaar ik met mijn man getrouwd ben? (En ja, ik ben wél heel blij met hem).

Waalom denk ik vaak bij het zien van mooi verzorgde vrouwen: "Ik moet er toch ook een beetje meer werk van gaan maken", en waalom kan ik de moed niet opbrengen om dat ook daadwerkelijk te doen?! (grijze haren? Beetje mascara erin, kapper kan wachten. Halve nagels met nagellak? Kijken hoelang het duurt tot het er vanzelf af gaat. Een schattig donshaar-baardje? Jaaa.. de zon staat in mijn badkamer ook wel précies op m’n smoeltje, ik denk dat niemand het ziet..)

En dan nog de echte hele, hele grote waaloms.
Waalom doen zoveel mensen alsof ze alles weten?
Waalom vinden we onze meningen zó belangrijk dat we er andere mee kwetsen?
Waalom stellen er zo weinig mensen nog écht vragen?
Waalom heeft Donald Trump oranje haar?

Dit, is echt nog maar een fractie van de waaloms in mijn hoofd.
Of ik er last van heb? Meestal niet. Ben blij met Google.

En als ik naar mijn buurmeisje kijk, denk ik: "Veel vragen hebben is eigenlijk hártstikke mooi! Het geeft  interesse in de ander, een open blik naar de wereld om je heen. Je wilt leren en je erkent ermee dat je de ander nodig hebt omdat jezelf lang niet alles kunt én weet. Vragen hebben houdt je nederig."

En dat laatste is iets wat vooral veel grote mensen (ook ik, zéker ik) kunnen gebruiken.